This is where you stick random tidbits of information about yourself.
Ég er Kriss og ég er Rokk.
24 nóvember 2003 Það er komið að því. Stundin sem allir hafa beðið eftir... ..nýtt blogg. Svo hefur maður ekkert gáfulegt að segja. Mér líður eins og byssu sé miðað á hausinn á mér, þvílík pressa og hvað gerist? Þetta;
Jújú, auðvitað get ég alltaf röflað um eitthvað, ef ég hef frá engu skemmtilegu að segja þá bý ég bara eitthvað til. Voðalega er gaman að sjá hana skinnu núna, aðdáendur fara mikinn og hr.blogger tók einkar vel á móti mér áðan þegar ég loggaði mig inn.
Nú fer álagið á mér í vinnunni að aukast dag frá degi. Fyrir mér eru jól bara brjáluð vertíð og verð ég rosa feginn þegar þeim lýkur. Jólaandi er eitthvað sem ekki er til í minni orðabók. Hinsvegar er hápunktur jólavertíðarinnar, mómentið þegar dekk Fokker 50 vélarinnar strjúkast við flugbrautina í Skutulsfirði á aðfangadag, og að sjálfsögðu ég og mín fjölskylda innanborðs. Á kvöldi þorláksmessu kemur maður heim um miðnætti, eftir söludag á við nokkra mánuði, algjörlega vitstola, fær einn bjór og þá er maður rotaður, með slef niðurá höku. Svo er konan búin að pakka í töskur, vekur mann um morguninn og hendir manni í föt og útí vél, svo vaknar maður 40 mínútum síðar í himnaríki. Endurfæðing.
Við fórum á jólahlaðborð um helgina, borðuðum ógeðslega mikið og ætluðum að rasa út eftir það en það var bara varla hægt, það fór svo mikil orka í allt átið að helst langaði mann að fara að sofa. Annars var þetta hin rólegasta helgi fyrir utan sjokkið sem ég varð fyrir á Bónusvideó hér í nágrenninu. Ég rétt hljóp inn til að taka spólu, voða þunnur og þreyttur, inni mætti ég geysilegum og hvellnum hávaða úr sjónvarpinu, Leoncie var að skemmta, unglingar hlógu Beavis og Butthead hlátri, afgreiðslufólkið veinaði, bresk fjölskylda með tvo krakka voru yfir sig hrifin og æptu líkt og vænisjúk væru, fimm tíu ára stelpur rifust um hvaða spólu þær ættu að taka og einn litill púki, sem leit út eins og Geir Ólafsson, öskraði ítrekað á mömmu sína hvaða nammi hann vildi fá. Fyrir utan þetta shock-treatment þá bar það hæst yfir atburði helgarinnar að ég var næstum búinn að keyra á Jónsa í Sigur Rós. Það hefði verið ömulegt.
Frægikalldagsins:meistari Heiðar Sigurðsson, en hann hitti ég á jólahlaðborði Háteigsskóla. Heiðar er mikill kaupsýslumaður og er einskonar Yoda í mínum augum. Hann var að opna verslun í Síðumúla sem heitir Í sjöunda himni og ég hvet alla þá sem vilja betri nætursvefn að heimsækja hann Heiðar í Síðumúlann.
10:45 e.h. Ekki vera feiminn
16 nóvember 2003 Greindist með Togga í hálsinum! Ekkert drastískt gerðist um helgina. Hún leið hjá tiltölulega áfallalaust. Ég hafði það gott í faðmi konu og barns. Það er kannski helst að ég hafi átt nokkra slæma hálsdaga uppá síðkastið, síðla kvölds og snemma morguns er ég ansi þurr í hálsinum og með ógnvænlega dimma rödd. Það er ekki laust við að ég hljómi eins og Toggi í Singapore Sling, á morgnana og kvöldin. Óþarflega kúl rödd og ekkert endilega við hæfi svona snemma á morgnana, í Bókabúðinni til dæmis. Vonandi losna ég við Toggann bráðlega.
Ég hlakka strax til næstu helgar en þá förum við Bryndís á jólahlaðborð í Jósölum. Bjartur ætlar að gista hjá Bryndísi frænku sinni á meðan. Aðra helgi verða svo mikil útgáfuteiti um allan bæ, bókaútgefendur bjóða til veislu, Edda og JPV á sama tíma. Senn líður svo að útgáfu Stóra Hvells, þá þarf að halda útgáfupartý. Við erum ekki alveg ákveðnir með útgáfutónleikastað, allar hugmyndir vel þegnar. Mest spennandi finnst mér þó útgáfa á nýjum fimmþúsundkalli, ég verð einhvern veginn að troða mér inní það útgáfupartý, jafnvel að fá áritað eintak...
Mánudagur. Vinnuvika framundan. Ef einhver ykkar lesenda er með mánudag í sér og finnur til leiða, þá skora ég á þann að lesa
þetta og leiðinn er úr sögunni. Endurtakist eftir þörfum.
10:29 e.h. Ekki vera feiminn
12 nóvember 2003 Til í stuðið! Jæja, hvað er svo að frétta? Jú, það er allt að gerast, fjörið að bresta á í bókabransanum, og í plötubransanum. Ég fór á bókakynningu útgáfunnar Eddu í morgun og þaðan er margt ágætt að koma. Segi það meira að segja hér að hugsanlega gæti mér dottið í hug að lesa Hallgrím Helgason, þrátt fyrir hans síðustu skrif, Horror Íslands. Hin væntanlega bók hans mun heita Herra Alheimur og er hálfgerð Hollywoodmynd. Aðalhlutverkið leikur Marlon Brando en hann leikur Guð, sem nýlega hefur frétt að á jörðinni sé búið að klóna manneskju og ákveður hann því að eyða öllu lífi þar. Aðrir leikendur eru Woody Allen, Julia Roberts, Anthony Hopkins og Salman Rushdie sem leikur að sjálfsögðu klikkaða vísindamanninn.
Ánægður með DV-liðið, spennandi að sjá hvernig menn ná að spila saman. Svei mér þá ef maður gefur DV-inu ekki tækifæri aftur. Horfði á Ísland í dag áðan, djísus hvað mér finnst umsjónarmennirnir glataðir. Jóhanna kynnti "Rikshow" til sögunnar og sagði eitthvað fleira glatað, um daginn fílaði hún sig geðveikt intellectual og vitnaði í bók eftir D.J. Salinger, en ekki J.D.Salinger. Það er samt næstum þannig að þau séu skárri en eftirbátar þeirra á morgunvaktinni. Svo var þarna fyndnasti maður Íslands 2003, kræst! Ég er búinn að sjá hann nokkrum sinnum í fjölmiðlum uppá síðkastið, Gísli Pétur Hinriksson. Ef hann er það fyndnasta í dag þá er ekkert að gerast. Hann var geðveikt að rembast, og reyndi að líkjast Jóni Gnarr með engum árangri. Spaugstofan, einu mennirnir sem eru að gera eitthvað.
Ætli maður fari ekki inn í herbergi að lesa, Da Vinci lykillinn, mæli með henni. Þetta er búið að vera skrýtið kvöld og byrjaði svolítið ógnvænlega, fyrst hringdi kona og spurði um Salvöru, Bryndís svaraði því til að engin Salvör byggi hér. Síminn hringir aftur eftir klukkustund og spurt er um Guðmundu, ég sagði manninum að vanda valið á tökkunum ef hann væri ekki með þá feitustu putta sem sögur færu af. Um mitt kvöld er svo hringt á dyrabjölluna, ég fer til dyra og úti standa kona og strákur og spyrja um Steinunni. Fyrir utan þetta voru tvö umslög í bréfalúgunni sem ekki voru til okkar, við vorum reyndar fegin því þetta voru klárlega morðhótanir sem áttu að rata til þekkts athafnakokks sem ekki býr í húsinu. Við erum svona vinsælasta "vitlausa númer" og vinsælasta "húsavilltin" í bænum í dag.
Ég skora á alla sem þetta lesa að koma á Grand Rokk annað kvöld en þar ætlum við í Dr.Gunna að rokka útí eitt með 200.000 naglbítum. Kl. 22.00, 500,- kr. inn! Missið svo ekki af tveimur liðsmönnum Dr.Gunna í viðtali um kl. 09.00 í fyrramálið í þætti þeirra Sigurjóns Kjartanssonar og Gunnars Hjálmarssonar, Zombí...
Einnig væri gaman að sjá sem flesta í Bókabúð Máls og menningar, Laugavegi 18 á föstudag kl. 17.30 en þá ætlar sönggyðjan Eivör Pálsdóttir að flytja nokkur lög með hljómsveit sinni.
09 nóvember 2003 Helgi Kriss og co. Þá er þessari löngu helgi senn að ljúka. Mér finnst ég vera búinn að vera ægilega lengi frá vinnu en ég var lítið sem ekkert við á föstudeginum. Þá, um hádegisbil, hitti ég foreldra mína sem höfðu komu keyrandi frá Ísafirði daginn áður og saman ásamt systrum mínum ókum við til Njarðvíkur þar sem Haukur Ingason, bróðir mömmu, var jarðsunginn. Haukur lést í síðustu viku, 73 ára. Haukur var ákaflega indæll maður og vel liðinn af öllum sem til hans þekktu, hann var víst voða mikið í félagsstörfum á yngri árum, í leiklist á skólaárum sínum og hóf snemma að hafa verslunarstörf að atvinnu, hvað hann vann við lunga sinnar ævi. Hljómar allt ótrúlega kunnuglega í mínum eyrum. Margir segja að ég sé lifandi eftirmynd hans, þ.e. í útliti!
Smári Karlsson kom svo í heimsókn til mín á föstudagkvöldið og áttum við saman gagnkynhneigða stund, að hans ósk...ekki það að ég hafi beðið um eitthvað annað.
Laugardagur er þvottadagur. Og fjölskyldan þreif heimilið og fór svo í bað. Eftir það, sápustrokin og tandurhrein, litum við við hjá bændunum á Lambastað neðri en þeir voru nýbúnir að hræra í vöfflur og þeyta rjóma og nutum við veitinganna til ýtrasta. Frá Lambastað efri, heimili yfirbóndans, mátti greina miklar drunur og í þann mund sem við lögðum af stað aftur heim á leið, gnæfði hávaðinn yfir allt svo ekki heyrðist hvort bíllinn væri kominn í gang. The Overfarmer var að hlusta á Who sem er ekki hlustvænlegt öðruvísi en hátt.
Sunnudagurinn fór rólega af stað. Þeir koma nú sjaldnast með offorsi og eru oft helst til tíðindalitlir. Við Bjartur fórum í göngutúr eftir Einræðisherran, Bryndís fór að skúra og svo að sauma. Mér leiðist sunnudagar, maður bíður eftir að vinnuvika byrji. Sunnudagar eru eins og frímínútur, maður veit aldrei hvað maður á að gera, stendur bara eins og fáviti og bíður eftir að hringt sé inn. Annars kom Gunnar með Stóra hvell fullmixaðan og nær tilbúinn til mín í morgun. Hljómar rosalega vel. Þetta er frábær plata og verður gaman að sjá hvernig fólk mun fíla hana. Þetta er allt annað en óspennandi popp.
05 nóvember 2003 Er ég kunnuglegur..! Það var svo merkilegt að þegar ég var á rölti í dönsku smáralindinni, Fisketorvet, þá mætti ég náunga sem horfði voða mikið á mig og sagði svo "blessaður"! Mér var brugðið og átti í miklum erfiðleikum með að þekkja hann, mér var gjörsamlega fyrirmunað að þekkja hinn snoðklippta, vel þykka mann með gleraugu og í KR-peysu. Ég spurði þá vandræðalega, "...á ég að þekkja þig"? "Nei, ég bara kannast við þig" sagði gaurinn. Klassískt með íslendinga í útlöndum, allir voða hressir og heilsast en þekkjast alls ekki þegar heim er komið. Feiti KR-ingurinn þekkti mig ekki baun, hann bara kannaðist svo við mig og það sem meira er, hann krafðist þess að ég ræki lífshlaup mitt svo hann gæti fengið einhverja tengingu!
Hvernig er það, er ég svona kunnuglegur gaur? Er ég karakter sem verður aldrei neitt frægur en fólk mun kannast eitthvað við mig. Ég lendi í þessu ítrekað. Síðasta vetur fórum við með vinum okkar, Sigga og Berglindi, til Vestmannaeyja og hittum þar foreldra þeirra, mamma hans Sigga kannaðist rosalega við mig. Fólk er alltaf að heilsa mér útá götu, og þá kemur maður sér í algjöra klemmu á þessu litla landi; hversu vel þekkir maður fólkið sem maður heilsar? Það er einn kaupmaður á Laugaveginum sem heilsar mér alltaf og spjallar, gefum okkur að ég myndi gleyma stígvéli hjá honum og hann ætlaði að kalla á eftir mér, hvað myndi gaurinn segja; Hei, þarna....manni? Ég er ekki endilega ánægður með þetta og þetta er ekki eitthvað til að gorta sig af. Ég hlýt að vera svona einstaklega ófrumlegur í útliti eða sérlega minnistæður með eindæmum...
04 nóvember 2003 Í Danmörku. Við Bryndís vorum búin að ákveða að eyða einum degi í verslanabrölt og klára það svo það yrði frá, fimmtudagurinn var það heillin og við flúðum úr geigvænlegum kulda á Strikinu inn í verslunarmiðstöðina Fisketorvet sem er skammt undan lestarstöðinni. Þar var hlýtt og við náðum að kaupa heilmikið þar, einfaldlega vegna þess að þar eru allar búðir sem maður vill heimsækja. Til dæmis H & M (þ.e. Hannes og Mörður) en þar keypti ég ansi hlýja úlpu (grunlaus um tískuna í dag) ásamt mörgu öðru.
Föstudagurinn, líkt og miðvikudagurinn fór í næsheit, en á föstudeginum flökkuðum við aðeins um borgina. Byrjuðum á því að fara uppí Sívala turn og þaðan ákváðum við hvert skyldi stefna. Við fórum víða en minnistæðast er göngutúrinn okkar um Kristjaníu, þar sem hver rassían eftir annarri er framkvæmd að lögreglunni þessa dagana. Það er geysilega merkilegt að labba þarna um og sérstakt að fara aðeins út fyrir hið helsta túristasvæði og sjá híbýli fólks, fólksins sem er ekki útúrreykt alla daga og kemur óorði á alla aðra íbúa. Helstu vonbrigði dagsins voru á kínverskum veitingastað í miðbænum seinn um kvöldið, þar voru þeir helst til of litlir og matgrannir, þessir dönsku kínverjar!
Á laugardeginum skildu leiðir, Bryndís fór til Möggu vinkonu sinnar í Óðinsvéum en ég fór með vinum mínum í bókabúðum Skandinavíu, með rútu til suðvestur Sjálands og átti þar fína ráðstefnudaga. Ég held ég fari ekki að tíunda það sem fór þar fram en ég kem upprifinn til baka og tilbúinn að halda uppi heiðri starfi bóksalans. Það er mikill munur á þessu starfsgildi annars staðar á Norðurlöndum en hér. Vissuð þið til dæmis að rúm 60% starfsfólks í bókabúðum Danmerkur eru faglærðir bóksalar með tveggja ára nám að baki? Tveggja ára samningsbundið iðnnám líkt og með t.a.m. hárskerann hér!
11:30 e.h. Ekki vera feiminn
03 nóvember 2003 Einn, tveir og byrja.. Jæja, víst að fólk útí heimi er fari að kvarta yfir fréttaleysi. Þá verð ég að fara taka mig á. Jú, ég var í Danmörku og kom aftur, og ég hef einfaldlega ekki átt tímaaflögu fyrren nú til að setjast við skriftir. Bryndís mín kom heim á sunnudeginum fyrir viku en þá átti Stefán að koma frá Ísafirði en það var ófært. Hann kom daginn eftir og síðan kom ég eftir miðnætti þetta kvöld. Ég var búinn einhverju áður að ráðgera galdradagskrá þetta þriðjudagskvöld í samvinnu við galdramenn á Ströndum. Það var frábært. Næsta kvöld fór í hljómsveitaræfingu en ég hafði fengið SMS frá Gumma um leið og ég lenti á Leifsstöð um að við værum að spila á Nasa á fimmtudagskvöld. Það var og. Við spiluðum á frekar slöppum tónleikum, Nasa alltof stór fyrir okkur Maus og Kimono þetta kvöld. Á föstudagskvöldið var hinsvegar Máls og menningar-partí á Grand Rokk, mikið drukkið og haft gaman. Klukkan 23.30 steig svo á svið hljómsveitin Miðnes, sem margir lesendur þessarar síðu kannast kannski við! Ég sat við hlustir og fékk í lok, að gjöf áritað eintak af nýjustu plötunni þeirra sem heitir alein. Þetta var hið áheyrilegasta popp og ýmislegt á plötunni aldeilis fantagott. Helgin fór í vinnu (selja Harry Potter og Arnald), afmæli og heimsóknir og svoleiðis, borða og horfa sjónvarpið og ..... ég gat bara ekki bloggað!
Úff, þegar líður svo langur tími á milli skrifa þá verða skrifin bara leiðinlegri, hálfkláraðar setningar og tilkynningaskylda. Ég hef frá miklu að segja, t.d. frá Danmerkurferðinni, en nú er þetta svo snöggsoðið orðið hjá mér svo ég ætla bara að hætta í þetta skiptið. Ég blogga bara strax aftur á morgun. Enda er ég upptekinn nú við prófarkarlestur fyrir plötuna okkar... sem er við það að verða tilbúin!
