21 apríl 2004 Við höldum áfram þar sem frá var horfið í síðustu frásögn en þar var Kriss á leiðinni á rokktónleika...! Ég er náttúrulega soldið búinn að missa það, að fara skrifa um þessa tónleika núna. Old news. Flestir aðrir fjölmiðlar nema ég hafa greint frá fjörinu. Annars var þessi rokkhátíð til háborinnar fyrirmyndar í alla staði. Skemmtilegast fannst mér að sjá alla bæjarbúa mæta og inntaka hið góða framtak. Tónlistin höfðaði vitaskuld ekki til allra en menn voru ekki að leggja það fyrir sig. Ég held að uppgjörið hafi litið svona út; hetjan=dóri hermanns, skúrkurinn=gus gus. Menn voru orðnir ansi rokkþyrstir undir lokin og varð því frábær stemning þegar hljómsveitirnar the nine-elevens, dr.gunni og trabant skemmtu í endann. Random lænoppið endaði sem fínasta buildup.
Ég held að það sé alltaf erfitt fyrir hinar ýmsu týpur úr Reykjavík að fara útá land. Enginn Kaffibar eða Sirkus. Fólk er bara núll og nix og næsti maður veit ekki endilega að aðkomumaðurinn er í hljómsveit eða í fjöllistahópi.. já, eða í gjörningaklúbbi. Maður hefur horft uppá þetta vesalings fólk svo ráðvillt að það veit ekki í hvora löppina þau eiga að stíga. Ein stúlka úr föruneytinu átti í mestu vandræðum í smá partíi á Pólgötu eftir hátíðina, þar settist hún á gólfið, glotti einkennilega og sagði ekki neitt, og á útleiðinni fór hún undir gardínu og stóð þar í nokkurn tíma. Sjálfur þurfti ég endilega að stríða henni smá og tók hárbursta og greiddi henni örlítið eitt. Henni brá ofsalega og fór algjörlega úr jafnvægi, kvartaði síðan við kærastann sinn að allir innfæddir væru svo dónalegir!? Ég man líka eftir skemmtilegu dæmi fyrir nokkrum árum þegar hópur frá Reykjavík kom og skemmti í MÍ, í partíi á eftir stóð upp ung stúlka, sem fylgdi hópnum, hún heitir Hrönn Sveinsdóttir, og sagði hún okkur útálandipakkinu að við kynnum alls ekki að skemmta okkur. Og tónlistin sem við hlustuðum á, hún væri svo "yesterday". Hún bauðst til þess að koma seinna og kenna okkur. Aldrei kom hún vestur...!
Á morgun erum við í hljómsveit Dr.Gunna að fara að hita upp fyrir erlenda skemmtikrafta, hljómsveitina Violent femmes. Söngvarinn, Gordon Gano, kom í Bókabúð Máls og menningar (..hvað annað) í dag og keypti fyrir um 20,000 kr. íslenskar, m.a. íslenska lýrik. Ég sagði honum að ég væri í bandinu sem spilaði með þeim annað kvöld, hann var ansi glaður með það og voða áhugasamur og spurði mikið um bandið. Ég tjáði honum að Gunnar væri legend í íslensku rokki síðustu 20 ára, og þá spurði konan hans (sem var blökkukona) hvort ég væri búinn að vera í bransanum jafn lengi! Brást þá Gordon (eins og ég kalla hann) illa við og sagði henni að ég væri alltof ungur til þess. Æjii, hann Gordon, hann er alveg frábær!
14 apríl 2004 Pílagrímsferð! Eftir ýmsar hótanir útá götu og slæm augnatillit hysja ég hér uppum mig og reyni að pára á síðuna auma stafi. Síðasta færsla er frá 28.mars og hef ég reynt í millitíðinni að setjast niður en ekkert gengið. Nú ætla ég mér að setja á mig pressu og merkja við hverja færslu, stöðuna á teljaranum. Þá getum við saman, ég og þið lesendur góðir, útbúið einhverskonar refsistig ef "X" margir eru búnir að koma í heimsókn og þurft að lesa sama gamla bullið. Þannig getum við í sameiningu haldið síðunni örlítið gagnvirkari, sem minnir mig einnig á það að ég þarf að setja upp svona athugasemdaglugga!
Þetta var jú sérdeilis hressandi reisa til Ísafjarðar um páskahátíðina. Ég flaug á skírdag og koma aftur nú á mánudaginn. Það var augljóslega margt um manninn í bænum og náði ég, að kvöldi skírdags, að upplifa í fyrsta skipti á Ísafirði (eftir að hafa búið þar í 23 ár) að standa í biðröð!! Langi Mangi orðinn 33% meiri (eins og Homeblest) eftir breytingar og viti menn; fokkings biðröð! Ég, fyrrum bæjarfulltrúi Ísafjarðarbæjar mátti gjöra svo vel og standa úti í nagandi kuldanum meðan einhverjir helv.. leppalúðar úr Reykjavík; Rassi Kúkur, Mjúkison og vinir þeirra sátu inni og sötruðu öl!! En ég þurfti ekki að upplifa sömu niðurlægingu fyrr um daginn, þegar ég komst inn á listasýningu í Slunkaríki.
Á föstudaginn langa fórum við í skemmtilegan bíltúr með Pílagrími og fjölskyldu. Kíktum rétt inní Bolungarvík, aðeins fyrir kurteisissakir, fórum reyndar helst til of glannalega í gegnum unaðsemdir Hnifsdals og héldum á leið til Súðavíkur. Þar fengum við leiðsögn um gamla þorpið frá meistara Sleggju, þareftir sögulegt ágrip frá frænku Grims henni Rönku (en hún er einmitt tengdamóðir Karítasar systur minnar) og síðan brunuðum við í Arndælu til Jónínu, þar sem Sunna tengdadóttir hennar var búin að útbúa dýrðlegar kræsingar. Um kvöldmatarleytið vorum við mætt á Valseyri í botni Dýrafjarðar, nánar tiltekið á þann stað sem Gísli og Þorkell Súrssynir ætluðu sér að ganga í fóstbræðralag með mágum Gísla, þeim Vésteini og Þorgrími en allir vita hvernig sú saga endar. Þar lentum við í þvílíkri veislu; hangiket og uppstúf, sviðakjammar og soðnar sviðalappir með rófustöppu. Þar á eftir fylgdi rjómaís, harðfiskur með smjeri og rúgbrauð með skötu fyrir þá sem vildu. Síðast þegar ég heyrði af Grími sat hann á klósettinu, en það er allt önnur saga...! Deginum lukum við í týpupartíi í tjöruhúsi, þar sem fólk kepptust um athyglina, eftir það féllu öll vötn útí Hnífsdal vitanlega þar sem Írafár var mætt. Ég tók reyndar ekki eftir þeim að neinu leyti, nema að veskið mitt var þynnra...
Þar sem ég get rétt ímyndað mér að helmingar lesenda sé búinn að missa athyglina þá dettur mér í hug að skipta þessari frásögn minni í tvennt; annar hluti kemur þá innan skamms og mun ég þá segja frá rokkhátíðinni, reykvískum vesalingum með minnimáttarkennd og fleiru. Ekki fara langt...
Ég skora á ykkur að kíkja í kaffi til Nönnu á meðan þið bíðið.
Teljarinn er í 9350 þegar þetta er skrifað!
