This is where you stick random tidbits of information about yourself.
Ég er Kriss og ég er Rokk.
24 febrúar 2007 Abbababb!
Þegar ég var krakki að alast upp í Hnífsdal eyddi ég mestum tíma með félaga mínum Smára Ólafssyni. Við gerðum öll þessi klassísku strákapör saman og vitaskuld vorum við í leynifélagi. En þetta var ekkert eðlilegt leynifélag. Ég man reyndar ekki hvort félagið hét eitthvað sérstakt, en Smári hafði lagt mikla vinnu í að hanna merki félagsins. Við vorum með rosalega flott merki, sambland af merki geislavirks efnis og hakakrossins. Fundargerðir voru skráðar í glæsilega fundagerðarbók, ásamt því að þar voru geymdar margar skissur að hinu téða merki. Merkilegast var þó starfsemi félagsins; hún einskorðaðist eiginlega við hlustun á hljómsveitina KISS en þó var helsta markmiðið sú fyrirætlan að við félagsmenn (sem voru einungis ég og Smári) ætluðum okkur að hittast árið 2000 á Kristnihátíð á Þingvöllum. Þessi ákvörðun hefur hugsanlega verið tekin í kringum 1983. Fundargerðarbókin var ávallt vel falin inn í kyndiklefa í blokkinni við Dalbraut 1. Hvorugur okkar bjó þar (María systir mín bjó þar einu sinni en hún vissi aldrei af þessu), þetta þótti bara góður felustaður. Við Smári hittumst ekki á Þingvöllum árið 2000 en við hittumst í Sjallanum á Ísafirði sama ár og hlógum að þessu.
Við Stefán Bjartur fórum á Abbababb í Hafnarfjarðarleikhúsinu. Sýningin er geysiskemmtileg. Það besta er stríðið milli pönksins og dískósins en mér hefur reyndar ekki tekist að útskýra það sérstaklega fyrir Stefáni. Gunna hefur tekist vel upp að smíða góða sögu í kringum þessi frábæru lög og leikur, leikmynd og annað hentaði sögunni mjög vel. Mér fannst einmitt leikurinn mátulega kærulaus, laus við tilgerð og hrátt yfirbragð yfir leikmyndinni og tónlistinni klæðskerasniðið. Ég mæli hiklaust með þessari sýningu fyrir fólk á öllum aldri. Stefán gerir það líka. (Myndin sem fylgir er af leynifélaginu Rauðu hauskúpunni).
20 febrúar 2007 Lilla frænka! Bryndís stóra systir mín og unnusti hennar Valur eignuðust þessa ægilega vel heppnuðu stúlku síðasta laugardag, 17.febrúar. Bræður hennar þeir Halldór og Bárður eru hinir kátustu og taka sig mjög vel út sem eldri bræður. Líkt á sjá má á myndinni er hann Bárður Bjarki hinn pollrólegasti með litlu systur sína, myndin var tekin í gær þegar mamma þeirra stökk eldsnöggt inn í eldhús að tékka á kartöflunum. Það fylgir þessu.
9:32 e.h. Ekki vera feiminn
15 febrúar 2007 Reykjavík! í Þrándheimi.
Fyrir síðustu helgi héldum við til Noregs. Förinni var heitið til Þrándheims þar sem okkur var boðið að spila á tónlistarhátíðinni by:Larm. Iceland airwaves hátíðin valdi þrjú atriði í sínu nafni og þau voru hljómsveitirnar Reykjavík!,Lay low og Últramegateknóbandið Stefán. Þrándheimur er geysilega fallegur bær og þegar við renndum í hlað var falleg froststilla og sólargeislar léku um andlit okkar rokkarana. Þessi vetrarrómantík var fljót að breytast. Í fyrstu fannst okkur allt voða fallegt í frostinu en svo fór að herða á gaddinn. Frostið var nærri óbærilegt. Það hefur víst eitthvað með golfstrauminn að gera að það er miklu kaldara í Þrándheimi heldur en öðrum bæjum sem liggja norðar í Noregi. Og við köllum ekki allt ömmu okkar en ég er ekkert að grínast með þennan kulda. Horið fraus uppí nefinu á manni.
Voðalegt væl er þetta. Það var rosalega gaman að koma þarna og við hittum frábært fólk. Það loðir reyndar einhvern veginn við okkur strákana, sem erum einmitt að reyna að fóta okkur í músíkiðnaðinum að við blöndum alltaf geði við alla aðra en þá sem við "ættum" að gera. Þannig fáum við alltaf síma og nafnspjöld hjá leigubílstjórum, barþjónum og hljóðmönnum og við látum þá fá prómóin okkar og svoleiðis. Okkur sárvantar umboðsmann. Ég var nú búinn að liggja í einum manni og biðja hann um að vera umboðsmaður okkar en koma þá ekki Bolvíkingar og bjóða betur. Þeir þurftu svo sem meira á honum að halda en við. Við spiluðum á fimmtudags- og föstudagskvöldinu og fengum mjög góðar viðtökur. Það eru geysimargir tónleikastaðir á þessari hátíð og í einni húsaþyrpingu. Við löbbuðum mest í fimm mínútur eftir tónleikum. Erfiðast var þó að skilja reglur heimamanna. Það mátti hvergi reykja inni og ekki drekka úti, bara borða inní tjaldi, kaupa þurfti bjór með sérstökum spilapeningum sem fékkst svo ekki skipt aftur í alvörupeninga. Þetta er allt að koma til Íslands, byrjar á reykingarbanninu í sumar.
Það var margt ágætt að sjá, mun meira samt leiðinlegt. Últramegateknóbandið Stefán stóðu sig frábærlega, sama gildir um Lay low krakkana. Við sáum norðmennina í Datarock, þeir voru geðveikt kúl, Maribel er líka norsk og töff, þau spiluðu Jesus and Mary Chain rokk og svo sáum við geðveika metalhausa í hljómsveitinni She said destroy en hún er líka frá Noregi. Eftir að ég sá þá tónleika sagði ég nú bara "takk fyrir mig", ég þurfti ekki að sjá meira. Þvílík spilamennska. Það var eiginlega ósanngjarnt að horfa á þetta. Við gistum í frábærri íbúð í miðbænum, með fjórum herbergjum. Við Gummi deildum herbergi. Það var einhvern veginn þannig að allar ákvarðanir voru leystar með leiknum "pant eða pant ekki.." eða eitthvað svoleiðis. Við Gummi "töpuðum" oftast í þessum svokallaða leik sem segir kannski meira um þroska en eitthvað annað. Í fyrstu leigubílaferð okkar kynntumst við gæðadrengnum Hugo, sem kynnti okkur fyrir gæðadrykknum "korsk" sem er 90% spíri blandaður í kaffi. Hann var lúmskt góður. Hugo lofaði að redda okkur flösku af þessu en hann þurfti fyrst að fara að tala við pabba sinn sem bjó þetta til. Minnti mig skemmtilega á strák sem ég þekki hvers pabbi blandar einnig gæðadrykk.
Á laugardagskvöldinu fórum við öll, íslenski hópurinn, út að borða í boði Iceland airwaves. Airwaves-drengirnir og gæðapiltarnir Eldar og Egill voru með í þessari ferð, einnig Eva kona Eldars og Saga dóttir þeirra. Ekki má gleyma því að Steinþór blaðamaður hjá Fréttablaðinu var líka með. Seinna sama kvöld höfðum við lofað okkur í partí hjá forstöðumanni norska ríkisútvarpsins honum Geir. Geir vildi að við spiluðum í partíinu og var búinn að auglýsa það. Hann var líka búinn að sanka að sér hljóðfærum, m.a. keypt þetta fína trommusett í leikfangabúð. Bendi ykkur á að á mæspeissíðu hljómsveitarinnar má sjá lítið myndbrot af téðum tónleikum. Þetta var frábær endir á Noregsferð okkar, daginn eftir flugum við til Osló. Valdi hélt á vit nýrra ævintýra í dansbransanum með viðkomu hjá Smára Karlssyni. Við hinir máttum hlaupa sem fætur toguðu til að ná vélinni til Íslands. Það er nú skemmst frá því að segja að flensan tók á móti okkur heima. Ég og Haukur höfum meira og minna legið heima síðan og hef ég frétt af fleiri tilfellum í hópnum.
Í veðurblíðunni í dag fórum við fjölskyldan út á Miklatún og renndum okkur á Stiga-sleðanum sem við fengum í gjöf frá afa Hadda og ömmu Diddu (reyndar fékk Stefán sleðann að gjöf en við foreldrarnir höfum jafngaman af honum). Ekki var verra að taka með sér harðfiskinn sem við fengum að vestan á dögunum, hann var jafnvel enn betri í snjónum og blíðunni.
03 febrúar 2007 Reykjavík! í París Reykjavík! spilaði á einni stærstu tónlistarkaupráðstefnu í heimi, Midem sem haldin er árlega í Cannes. Þetta er svona Expo stemning eða eins og sjávarútvegssýningin í Laugardalshöllinni. En áður en við héldum þangað, við spiluðum þar þriðjudaginn 23. janúar, þá héldum við til Parísar á laugardeginum. Við tókum maka okkar með og áttum frábæra helgi þar í almennri slökun, rauðvíni og bagettum við Signu. Nei, það er reyndar haugalygi. Bryndís tók að sér að panta íbúð fyrir okkur til leigu og hún hitti svo sannarlega á frábær híbýli á frábærum stað. Íbúðin var á efstu hæð í 5 hæða húsi, við litla götu í miðju 4. hverfi. Þetta er var semsagt í nafla hommahverfisins í París. Stanslaust stuð að eilífu eins og skáldið sagði. Við vorum öll mjög ánægð með árangurinn hjá Bryndísi, sumir jafnvel glaðari en aðrir.
Við fórum flest strax í það að klára H&M og hverskonar verslunarheimsóknir, við Bryndís eyddum rúmum tveimur tímum þar inni og ég var farin að kvarta og væla. Bryndís, sem er ólétt, stóð sig mun betur. Hún er ógeðslega góð í því að versla í fatabúðum. Þegar við snerum heim úr verslunarmiðstöðinni, klyfjuð H&M pokum mættum við tveimur mönnum við kjörbúðina í hverfinu. "Sæll Kristján" sagði annar þeirra og okkur var mjög brugðið. Þá var þetta Árni Einarsson forstjóri Eddu ásamt félaga sínum honum Ómari. Þeir gistu þarna í nágrenninu og voru að heimsækja gríðarstóra leðurhommaráðstefnu sem var þessa helgi í París. Við komum því til skila til Gumma og Jóns, hvað væri að gerast en ég held að þeir hafi ekki farið þangað. Þeir gleymdu að pakka niður leðurgöllunum sínum. Um kvöldið fórum við á frábæran japanskan veitingastað og borðuðum sticks og sushi.
Sunnudeginum eyddum við svo á röltinu og skoðuðum allt það helsta. Við röltuðum hring í Notre Dame kirkjunni, kíktum á Eiffel og Louvre og heimsóttum helstu bari í nágrenninu. Eyddum líka miklum tíma í verslun sem seldi allskonar teiknimyndadót. Viggó-búning, Tinna-bollastell og frábæra action kalla eða dúkkur. Hægt var að kaupa Freddie Mercury dúkku, persónur úr Lost dúkkur og Gorm úr bókunum um Sval og Val. Um kvöldið fórum við á korsískan matsölustað þar sem maturinn var algjörlega frábær og afgreiðslufólkið einstaklega hlýlegt. Enda var þjónninn okkar faðmaður í bak og fyrir. Eftir þessa notalegu helgi héldu makar okkar aftur til Íslands og við flugum til Nice.
Það var ca. tveggja tíma flug og þegar þangað var komið tóku á móti okkur pálmatré og hvítur sandur. Þegar við komum inn í flugstöðvarbygginguna stóð þar kona með spjald sem á stóð "Reykjavíki". Það tók tæp þrjú kortér að koma okkur á hótelið okkar í Cannes og þar tók á móti okkur hann Valdi sem hafði komið deginum áður. Hann sat á barnum í lobbýinu. Um Valda má segja að hann hafi náð alveg nýjum hæðum í þessu ferðalagi. Þeir sem þekkja Valda og hæfni hans í að tala út um óæðri endann hafa engu kynnst miðað við það sem mátti sjá þarna á frönsku rívierunni. Við höldum að hann hafi samanlagt sofið í þrjá tíma þessa þrjá sólarhringa. Hann fékk reyndar algjöra silkimeðferð hvert sem hann fór, það var óttablandin virðing fólks gagnvart honum og þó aðallega sporunum hans sem gerði honum lífið létt. Við semsagt komum til Cannes á mánudeginum og áttum að spila á þriðjudagskvöldinu. Krakkarnir í Lay low spiluðu þarna líka en þau hittum við á hótelinu okkar og héldum við þar gott mánudagseftirpartý með brotnum ofni, bjórflöskum í sundlauginni og sjómannskeppni.
Daginn eftir héldum við á ráðstefnuna og kíktum á ýmsa bása. Aðallega þó Íslandsbásinn. Þar voru Óttar Felix, Jakob Frímann, Ási í Gramminu, Jói í 12 tónum og Tómas R. Við hittum þennan dag strákana í hljómsveitinni Patrick Watson. Þeir eru frá Montreal Kanada og eru óskaplega næs gaurar. Við héngum með þeim og skemmtum okkur dável saman. Við höfðum reyndar spilað með þeim í 12 tónum á síðustu Airwaves-hátíð, þeir höfðu heyrt í okkur og við í þeim. Svo hittist það svo illa á að við vorum að spila á sama tíma á Midem í sölum hlið við hlið. Það var svolítið kaldhæðnislegt. Þetta er frábært band og platan þeirra er virkilega falleg og skemmtileg. Tónleikarnir gengu mjög vel hjá okkur, við fengum ágætis viðtökur. Við vorum búnir að plana fjöldasöng fyrir lokalagið og drengirnir í Patrick Watson ætluðu að hlaupa yfir til okkar og koma með uppá svið. Þeir náðu því ekki og ég held að það sé til marks um að við höfum spilað svolítið hratt. Við ætluðum að syngja Benna Hemm Hemm lagið Ég á bát, en við munum í staðinn syngja það í Texas í mars en þar spila bæði böndin á South by southwest. Lay low spilaði fyrr um kvöldið og þau stóðu sig mjög vel. Fínir krakkar. Daginn eftir héldum við til London og þaðan til Keflavíkur.
5:53 e.h. Ekki vera feiminn
