This is where you stick random tidbits of information about yourself.
Ég er Kriss og ég er Rokk.
29 september 2003 FOOOOOCKK! Ótrúlegt hve tíminn líður hratt
Þetta set ég nú bara hér til að minna fólk á að ég er alls ekki latasti bloggari í heimi.
Það er stundum einhvern veginn þannig að maður hefur ekki frá neinu merkilegu að segja. Ég er að vinna, fer á ýmis námskeið og fyrirlestra, borða á Lóuhreiðri, fer heim eftir kl.18.00, horfi kannski á sjónvarpið og svo að sofa. Ég veit þetta kemur ykkur á óvart en svona er þetta, ég er bara venjuleg manneskja og upplifi lifrakæfugráa hversdagsleikann eins og þið hin. En hver segir að hann þurfi að vera leiðinlegur? Maður einfaldlega lækkar fjörstuðulinn um nokkur t-stig (þ.e. travolt) og getur þess vegna haft gaman af lestri ómerkilegra bóka, hlustað á froðutónlist, horft á ódýrt sjónvarpsefni og þess vegna dansað línudans og skellihlegið yfir öllu saman.
Mér datt í hug á dögunum að plögga smærri bókaútgefendum í búðinni okkar og hringdi í tvo vestfirska forleggjara; Strandagaldur á Hólmavík og Vestfirska forlagið á Hrafnseyri. Ég bauð þeim í smá samstarf og ætla þeir að kynna bækur sínar í búðinni nú í október. Hallgrímur hjá Vestfirska forlaginu var ansi hrifinn af þessu frumkvæði og sagðist láta markaðsfulltrúann sinn hringja í mig í hið fyrsta. Og hver haldið þið að það sé??? Enginn annar en HEEEMMMIII GUUUNNN! Þvílík öskrandi snilld! Hemmi hringdi, við tjöttuðum heillengi, hann kallaði mig elskuna sína og við ætlum að hittast seinna. Hemmi er frábær, svo er hann með leyninúmer 692- ..eitthvað!
Seinna sama kvöld var ég að horfa á Popp tíví, og þar gerði Sveppi sér lítið fyrir og gerði sogblett á Hemma. Hann saug úr honum virðinguna. Mér var ekki skemmt. Sama hversu ég skrúfaði niður um mörg travolt.
23 september 2003 Kæra dagbók! Haustið er komið og kuldaboli líka. Hvert fer kuldaboli á sumrin? Um daginn þurftum við að byrja á því að skafa af bílnum áður en við lögðum af stað í vinnu. Bíllinn var alþakinn laufblöðum. Um helgina heyrði ég í Birki bróður mínum, símleiðis frá Danmörku, þar var 25 stiga hiti og sól, skömmu síðar heyrði ég í mömmu á Ísafirði, þar voru helstu fjallvegir í grennd ófærir og snjóað hafði töluvert í byggð. En hér í Reykjavík er voðalega sjaldan eitthvað veður. Bara bölvað hálfkák. Kannski vegna mengunar nær hvorki blíðviðri né óveður hingað og úr verður rigningarpiss eða þokkalegt gluggaveður...
Þau gleðitíðindi bárust okkur í gær að Dagbjartur Óli Gunnarsson væri kominn í heiminn, það gerðist ca. kl. 08.16 og var hann 16 merkur og 53.5 cm. Þetta er stórkostlegt og viðbúið að hljómsveitin Dr.Gunni hægi á sér í pönkinu og spili einungis ballöður. Platan sem átti að heita Stóri hvellur, mun eiga að heita Lífið er yndislegt!
Það versta við þessi skrif er það að ef maður hittir vini sína þá hefur maður ekkert að segja, allar fréttir þegar lesnar, ég er eins og opin bók. Svo veit ég náttúrulega ekkert hvað er að gerast hjá öllum hinum.
Ég er með tvö símanúmer í símanum mínum sem hafa ekkert nafn og ég þori ekki að hringja í þau. Sá sem getur veitt mér upplýsingar um þessi númer, vinsamlegast látið mig vita!
896-7801 893-4810 Jæja, ég ætla að fara að klappa konunni og bið að heilsa..
18 september 2003 Jæja, það var mikið að eitthvað gerist hérna. Djísus, hversu merkilegt það fyrirbæri sem bloggið er! Fólk getur orðið háð lestrinum, og skrifunum og sömuleiðis getur bloggleti orðið að nagandi samviskubiti. Mér leið illa síðustu vikuna þegar ég labbaði framhjá tölvunni minni, hún horfði á mig með hvolpasvip og spurði hvort ég ætlaði ekkert að fara að blogga.
Það hafði nú líka áhrif hversu lélegur ég var um daginn að kalla Svövu Rún Dennadóttur, Svövu Rán. Ég var miður mín. Svona get ég verið fatlaður, verð stundum klaufi með nöfn, kynnti Sjöfn, konu Jóns Ólafssonar í Nýdönsk, fyrir Bryndísi og kynnti hana sem Sif.. eða var það öfugt! En blessun hvílir þó yfir mér því ég man öll bílnúmer og símanúmer!! Jón Ólafsson á Ford Escort station og númerið er JT 359. Frábært, finnst ykkur ekki!
Í göngu minni á Lóuhreiður á dögunum, fór ég að hugsa hvort viðskeytið " - Íslands" sem seinna nafn í heiti fyrirtækja einhverskonar, væri yfirleitt heppilegt. Til dæmis var Hljómsveit Íslands leiðinleg, Höfundur Íslands frekar slöpp bók, Bílasala Íslands glötuð, Ríkisstjórn Íslands viðbjóður, svo er Leikfélag Íslands farið á hausinn. Það er nú kannski Sinfóníuhljómsveit Íslands sem heldur haus en það er nú af öðrum ástæðum.
Í fréttablaðinu í dag voru á sömu opnunni tvö ansi sláandi og sorgleg fréttaskot. Hið fyrra fjallaði um ofurparið Birgittu og Hanna sem eru barasta hætt saman. Talað er um fréttina sem mikið reiðarslag fyrir aðdáendur. Bryndís mín er að kenna 11 ára bekk í Háteigsskóla og sagði krakkana hafa sýnt mikla stillingu.. þrátt fyrir tíðindin! Er ekki Valur í Buttercup á lausu. Hin fréttin var enn sorglegri; þar var mynd af mánaðargömlu ungbarni á SUS-þingi. Þarna var klárlega um yngsta SUS-arann á þinginu að ræða og voru foreldrarnir að rifna úr stolti, harðákveðin að ala upp sjálfstæðismann. ".. mig langaði svo mikið í mynd af barninu með Davíð Oddssyni." sagði mamman og nefndi nafnið "Davíð" sem líklegt á nýbakaða og nýskráða sjálfstæðismanninn.
Er þetta ekki einmitt reginmunurinn á Sjálfstæðismönnum og öðru eðlilegu fólki. Börnunum er ekki boðið uppá val, ekki sjálfstæðar hugsanir, ekkert frelsi...fussumsvei!
12:00 f.h. Ekki vera feiminn
09 september 2003 Þjóðfélagsrannsóknir.is Ég var gerður að subjecti í dag í rannsóknarverkefni á vegum listaháskólans. Nemandi í vöruhönnun, Páll Einarsson að nafni, hitti mig í hádeginu og fékk að fylgjast með matarvenjum mínum. Við fórum á Lóuhreiður að sjálfsögðu og þar fékk ég dýrindis kjúklingarétt með cous-cous og salati, mjög gott en alls ekki dæmigert fyrir matseðil staðarins. Palli var að fullu í að documentera, tók myndir og skráði hverja hreyfingu, síðan fékk ég mér kaffi en hann te. Að lokum var hann sáttur og ég saddur. Niðurstöður verkefnisins verða ekki ljósar fyrren seinna í haust og er ég að vonast til að þær verði gagnvirkar. Ég hef svo mikla trú á snilli Páls Einarssonar að ég efast ekki um annað en hann finni upp seddupilluna, svo borðar maður hana og barbípilluna á eftir...
Annars ræddum við Páll um svokallaðar neyslugildrur þjóðfélagsins sem eru komnar útí öfgar. Ef maður kaupir sér síma í dag fær hann ákveðna inneign, út að borða og bíómiða. Fyrst fer hann út að borða, nótan er happdrættismiði sem fer í pott og í vinning er utanlandsferð, svo fer hann í bíó og kaupir að sjálfsögðu popp og kók. Aftan á bíómiðanum er 50% afsláttur á American style, hann slysast þangað inn og er svo heppilega hundraðasti gestur dagsins og fær blíðlegar móttökur frá Hunt´s kallinum (fullorðinn maður klæddur í stóra tusku-tómatssósuflösku) og í vinning fær hann ársbirgðir af "ekki bara tómatssósu". Vitaskuld vinnur hann utanlandsferðina, til Indlands (þetta var indversk mynd sem var í bíó), kynnist innfæddri konu, á með henni góðar stundir og í eirðarleysi fallega kvöldstund kroppar hann óvart í rauða punktinn sem konan er með á enninu milli augnanna. Viti menn, var punkturinn ekki bara skafmiði og maðurinn vinnur fullþroskaðan fíl. Allt þetta útaf einum helvítis farsíma...
Við heimsóttum Denna og fjölskyldu um síðustu helgi, en hann á einmitt stafræna myndavél og tók nokkrar frábærar myndir af Bjarti og Svövu Rán. Þær eru hér. Ég þori ekki fyrir mitt litla líf að kaupa mér stafræna myndavél.
9:37 e.h. Ekki vera feiminn
08 september 2003 Tíðindalaust á austurvígstöðvunum.. Ósköp venjulegur dagur í bókabúðinni. Haruki Murakami kom og keypti ferðakort af Íslandi, hann var voða hress og var á leiðinni út á land. Hann ætlar að koma og árita á morgun í búðinni kl.19.00. Ég sagðist hlakka til að hitta hann á morgun og sagði á ensku ".. drive carefully"! Mig langaði til að vara hann við umferðinni og hann ætti sérstaklega að varast nýútskrifuðum unglingum á Hyundai-bifreiðum, en ég vildi ekki hræða hann. Það væri ömulegt mál ef hann ætti svo ekki afturkvæmt. Hvað er ég að hugsa. Síðdegis komu svo menn frá Danmarksradio og fengu hjá mér leyfi til að taka viðtal við Mikael Niemi (Rokkað í Vittula) í búðinni. Þeir tóku líka stutt viðtal við mig um vinsældir Niemi hér á landi og vildu fá mig til að tala við Niemi þegar hann kæmi í búðina. Hann kom að sjálfsögðu of seint og ég gat ekki beðið lengur, lagði af stað heim úr vinnu en mætti honum í dyragættinni. Hann getur jú alveg hagað sér eins og rokkstjarna en hann gleymir því að ég er líka rokkstjarna..
Murakami, á morgun kl.19,00!!
07 september 2003 Ég hugsa í tólf mínútur á dag! Á hverjum degi í hádeginu labba ég úr vinnu á Laugavegi 18 og að Lóuhreiðri sem er að Laugavegi 59. Þetta er um 6 mínútna labb. Í þessum göngutúr mínum, fram og tilbaka, u.þ.b. 12 mínútur, þá hugsa ég! Fyrir utan þessar tólf mínútur hugsa ég ekki neitt. Afgreiði fólk með bækur, fer heim að borða, horfi á sjónvarpið, vaska upp og svo að sofa.
Í miðri síðustu viku labbaði ég af stað á Lóu, féll í trans og byrjaði að hugsa um tilveru mína þessa dagana. Ég kom frá Ísafirði fyrir fimm árum síðan þar sem allir þekkja alla og flutti strax beint í miðbæinn, 101 Reykjavík. Nú hef ég verið að vinna hátt á þriðja ár í Bókabúð Máls og menningar, þangað sem þverskurður þjóðarinnar kemur og drekkur í sig menningu og þar sem hjarta miðborgarinnar slær sem hæst. Þótt höfuðborgin sé stærri en Ísafjörður og innihaldi töluvert fleiri íbúa, þá sé ég engan mun á tilverunni hér en þar. Ég labba sömu vegalengdir, sé alltaf sama fólkið dag eftir dag og himininn er ekkert stærri en yfir vestfjörðum.
Þar sem maður rekst á sama fólkið út á götu oft í viku, þá fer maður ósjálfrátt að heilsa því. Heimurinn verður of lítill. Ég er að labba á Lóuhreiður, mæti ég Sigurði Pálssyni rithöfundi sem heilsar og segir "Ca-va?", ég segi "ca-va bien", labba síðan framhjá JP-tattústofunni og vinka Fjölni, sem er bara í nærbol, heilsa svo Guðsteini Eyjólfssyni, stoppa aðeins hjá Óla Bödda í Levi´s og Reynari í Brimi, kemur þá ekki Addi trommari í HAM á hjóli og ég kalla á hann "blessaður". Er ég labba upp stigann á Lóuhreiður mæti ég Brunamálastjóra og ég segi hiklaust "góðan dag"! Er ég kem síðan á Lóuhreiður sé ég Heiðu, sem er geðveik og er ógæfu- og útigangskona, ég kinka kolli og sest síðan hjá Hallgrími Helgasyni.
Í tilveru sem þessari hrannast vandamálin upp. Hversu vel þekkir maður fólk? Á maður að heilsa eða ekki? Verður viðkomandi sár ef maður heilsar ekki? Sér viðkomandi að maður reynir að forðast augnsamband? Gerir maður sjálfan sig að algjöru fífli með að vera heilsa bláókunnugu fólki úti á götu? Þetta er erfitt.
Mér hefur oft dottið það ráð í hug að labba bara Hverfisgötuna aftur í vinnuna en ég gleymi því ætíð jafnóðum og stoppa hjá henni Eygló í Hversdagshöllinni og kaupi mér rauðan Ópal.. sykurlausan. Best væri að hafa lélega sjón og heilsa bara í þeim tilfellum er hinn aðilinn heilsar á undan. Auk þess hef ég alltaf haldið að gleraugu færi mér vel, en ég þarf ekki á þeim að halda.
03 september 2003 Miðvikudagur. Miðlægur dagur. Miðstýringardagur. Miðlungsdagur. Miðviðunardagur.
Nú fer skólatörninni senn að ljúka, hún er búin að vera algjört fokk. Annars eru skólakrakkarnir almennt verulega góðir kúnnar, í það heila. Túristarnir eru enn að þvælast um borgina, ég sé þá alla morgna þegar ég fer hjólandi í vinnuna og svo aftur á leiðinni heim. Ég hjóla alltaf framhjá Hallgrímskirkju og vafalaust er ég inná öllum ljósmyndum túristanna af kirkjunni þetta sumarið. Ég verð svona fenómenon í framtíðinni þegar rýnar skoða í gömul myndasöfn af kirkjunni.
Merkilegt er þegar maður er að afgreiða útlendingana og býður þeim poka; " Would you like a plastic bag?", þá segja þeir; "Yes, because it´s raining outside". Ég þarf nú enga ástæðu fyrir helvítis pokanum..!
Annars er að hefjast bókmenntahátíð í Reykjavík á sunnudaginn. Fullt af erlendum höfundum sem eru spennandi; Yann Martel (story of pi), Mikael Niemi (rokkað í vittula), Haruki Murakami (norwegian wood), Henning Mankell (sænski arnaldur) og fleiri. Eftir að hafa lesið Rokkað í Vittula sem kom síðustu jól á íslensku, þá væri ég alveg til í að hitta Niemi og Finlandia í einhverju partýi. Ég myndi syngja með honum finnskan tangó. Það yrði ansi hressandi.
Annars er nýjasta æðið á heimilinu Borðtennis. Bryndís keypti heimaborðtennissett um daginn og skora ég á hvern sem þorir að kikja í kaffi og borðtennis.
10:41 e.h. Ekki vera feiminn
01 september 2003 Komið þið sæl. Nú er haustið komið, minn tími er kominn, haustlitirnir. Ég verð að fara útí búð og kaupa mér ný föt í haustlitunum. Sinnepsgul, rústrauð, fjólublá. Ég veit ekki hvort ég get klætt þessa síðu í haustliti, ég er alveg sáttur við þessa liti en ef ég prófa nýja þá er um lítt fögur og stöðluð lúkk að ræða. Ég á eftir að læra þetta allt saman.
Bjartur orðinn eins árs og aldrei verið hressari. Ég á mjög fátækt safn af stafrænum myndum af honum en hér er ein. Planið var að kaupa nýjan farsíma en ég óskaplega erfitt með að gera upp hug minn, nú langar mig til dæmis að hann sé með myndavél, allavega er ég ekki á leiðinni að kaupa stafræna myndavél, aðallega vegna þess að ég er hræðilegur myndasmiður.
Síðustu misseri höfum við Bryndís verið að pirrast yfir kirkjuklukkum í nágrenninu sem klingja alla sunnudagsmorgna. Af hverju þarf að hringja þeim í 30-40 mínútur? Þekkið þið einhvern sem fyrir það fyrsta dettur í hug að drífa sig þegar heyrist í klukkunum? En þekkið þið þá einhvern sem ákveður þá að fara en er 30-40 mínútur að taka sig til? Þetta er einum of mikið af því góða. Sama má segja um helv. þjófavörn í bílum, af hverju þurfa alltaf að koma öll hugsanleg hljóðdæmi þegar kerfið fer af stað? Eins gott að það sé ekki þannig með farsíma að allar tegundir hringinga ómuðu þegar hringt væri..!
Til hamingju með daginn, Ottó Þórðarson!! Bévítans KR-loddarinn þinn, ég myndi buffa þig ef þú hefðir ekki lögin með þér.
Brandaridagsins: Hafið þið heyrt um lesblinda djöfladýrkandann? - Hann seldi sál sína til Sanitas!!
