This is where you stick random tidbits of information about yourself.
Ég er Kriss og ég er Rokk.
28 maí 2006 Glefsur! Ég hef verið mikið að síðustu daga, ég er dauðþreyttur og hef lítið verið heima hjá mér. Stefbjartur sonur minn spurði mig í dag hvar ég ætti heima. Mér brá mjög en hann sagði að ég ætti heima hjá mömmu minni og pabba á Ísafirði, því þar er svokallað ´Kristjánsherbergi´. Það var eins gott að hann sagði ekki að ég ætti heima á Grand rokki, því þar hef ég dvalið of mikið síðustu daga. Ég fór hinsvegar ásamt starfsmannafélagi Máls og menningar til Færeyja í menningarferð þarsíðustu helgi. Það var ógleymanlegt. Frábær hópur og frábært að heimsækja færeyinga. Á myndinni má sjá Jóannes Eidesgaard lögmann Færeyja og frú rölta um Tinganes ...ahaha, þarna náði ég ykkur. Þetta erum við Bryndís. Við dvöldum í Þórshöfn en ferðuðumst víðar, m.a. heimsóttum við fjölskyldu Eivarar Pálsdóttur í Götu, fórum í færeyskan dans og borðuðum ljótan mat.
Eftir að við komum frá Færeyjum fór ég ásamt öðrum verslunarstjórum Pennans til Mývatns þar sem við lögðum línurnar fyrir næstu skólavertíð. Eftir mikilvægan fund og skipulagningu á Hótel Reykjahlíð var farið í heilmikla óvissuferð. Við enduðum oní jörðinni við Búrfell, í heilmiklum helli sem heitir Lofthellir ef ég man rétt. Þar skreið ég innum þröngar glufur í Retro jakkanum mínum (34.000,-) og Camper skónum mínum (11.990,-) úr Camperbúðinni í Berlín. Þá hlóu heimamenn og töldu mig algera miðbæjarrottu sem hefði verið pikkaður upp á kaffihúsi áður en lagt var af stað.
Á miðvikudagseftirmiðdag lenti ég á Reykjavíkurflugvelli (sem verður á Lönguskerjum í framtíðinni og nefndur eftir hinum ástkæra Birni Inga Hrafnssyni) og hef þangað til í dag verið í heilmikilli törn með hljómsveitinni Reykjavík! (Reykjavík er frábær - Dagur B.Eggertsson) . Við spiluðum á Gauknum á miðvikudagskvöld, Ísland-Palestínu tónleikum á Grandinu á fimmtudag, útgáfupartýi okkar á Grandinu á föstudag og í gær spiluðum við frá kl. 13.00 til kl. 01.00. Ég er allur lurkum laminn og óvenju lemstraður á líkamanum. Hvernig þessi marblettur komst á þennan afkáralega stað veit ég ekki en ég man eftir að hafa endað eina tónleikana með tvo liðsmenn mína oná mér ásamt trommustatífum, gítörum, snúrum og öðru dóti. Platan okkar kemur út á næstu dögum, 12 tónar munu gefa hana út. Hljómsveitin mun hinsvegar taka sér sitt árlega sumarfrí í tvo mánuði og mun þess vegna ekki spila mikið í sumar. Þangað til í ágúst. Okkur hefur verið boðið að spila á ýmsum hátíðum hérlendis, hita upp fyrir erlenda gesti og spila á hátíðum í nágrannalöndum en því miður þá verður Bóas í Bandaríkjunum í fríinu og sömuleiðis er Guðmundur á leið til Jóhannesarborgar.
7:29 e.h. Ekki vera feiminn
15 maí 2006 Ég hef aldrei séð annan eins bíl, bíl, bíl, bíl.. Þó mér sé langt í frá annt um að Sjálfstæðisflokkurinn nái árangri í Árborg þá finnst mér þessi skrípaleikur ekkert annað en kjánalegur. Eyþór Arnalds var fullur og keyrði á ljósastaur. Það er vitaskuld alvarlegt mál og gerist örugglega miður oft að menn keyri fullir. Annars væri ekki hugtakið "stútar við stýrið" til. En af því Eyþór er í framboði þá er þetta í öllum fréttatímum og núna í Kastljósinu. Kannski einum of mikið af því góða og einum of dramatískt.
Kristján: ...segðu mér aðeins frá ástandi þínu þetta kvöld, varstu draugfullur eða kenndur? Eyþór: ... ég myndi segja að ég hafi verið kenndur!
Svo verður Eyþór í Sjálfstæðu fólki hjá Jóni Ársæli, Út og suður, Fyrstu skrefunum, Bak við böndin og hjá Strákunum. Gaman að sjá Eyþór í Valhöll að lesa upp yfirlýsinguna. Hann skammaðist sín líkt og lítill strákur og pabbinn Geir Haarde var reiður. Hver ætli það sé sem skrifar þessar yfirlýsingar sem stundum þarf að gera í Valhöll?
7:44 e.h. Ekki vera feiminn
11 maí 2006 Til hamingju með daginn, félagar! Það var fyrir tíu árum sem við söfnuðumst saman í kúluhúsi Ásthildar Cesil við Seljalandsveg á Ísafirði. Það var kjördagur 11. maí 1996 og fyrstu sveitarstjórnarkosningarnar í hinu nýja sveitarfélagi, Ísafjarðarbæ. Hefði tillaga bæjarfulltrúans Bergs Torfasonar gengið í gegn þá hefði sveitarfélagið nýja hlotið nafnið Ísafjarðarbyggð. Það hefði kallast skemmtilega á við hið frábæra hugtak “landsbyggðin”. Við Funklistamenn fengum ef ég man rétt um 17% atkvæða í kosningunum sem skiluðu okkar tveimur bæjarfulltrúum af ellefu.
Það er að sjálfsögðu æði margs að minnast og hægt væri að skrifa langa pistla í röðum. Þess vegna höfum við sem stóðum að flokknum ráðið tvo söguritara, þá Jón Þ.Þór og Halldór Jónsson*. Það stóð nú til að opna heimasíðu á þessum tíma. Magnús Gunnlaugsson hafði stórar hugmyndir og vissi sitthvað um það allt saman. Við þurfum að drífa í þessu.
Til að afla fjár söfnuðum við meðmælum fyrir Ástþór Magnússon og forsetaframboð hans.
Á meðan kosningabaráttunni stóð fengum við nokkrir innan listans morðhótanir í síma. Síðar kom uppúr krafsinu að ísfirskur nemandi úr Stýrimannaskólanum í Reykjavík var sökudólgurinn.
Kosningavél Sjálfstæðisflokksins báru þeir sögur um að við þrír sem sátu í efstu sætum værum skráðir í Háskóla Íslands haustið eftir. Þó svo að tveir okkar ættu eftir minnst eitt ár af menntaskóla.
Funklistinn sóttist eftir listabókstafnum F til yfirkjörstjórnar en fékk ekki. Þrátt fyrir að við höfðum verið fyrri til þá fékk sameiginlegt framboð Alþýðubandalags, Kvennalista og óháðra þann staf. Við fengum E, seinna heyrðum við af því að margir sem ætluðu að kjósa okkur kusu F en ekki E.
Það var sérlega minnisstætt þegar við stóðum í dyragættinni í kúluhúsinu með lítið útvarpstæki sem hafði einstaklega lélegt loftnet. Þannig fengum við fyrstu tölur í samlesnum fréttum kl. 22.00, mjög óljósar.
Á kjördag áttu tveir oddvitar flokka afmæli. Himar okkar Magnússon fékk góða afmælisgjöf í formi góðs fylgis. Hann var tvítugur þennan dag. Þorsteinn Jóhannesson oddviti X-D átti ekki sama gengis að fagna.
Það er sannarlega gaman að rifja upp þessa tíma og margt og mikið sem við öll sem stóðum að þessu lærðum. Einn daginn verður endurkomu Funklistans fagnað…en þangað til! Til hamingju með daginn Hilmar.
(*þetta var djók. Fyrsta myndin er úr forsíðu fyrsta tbl. Elgsins, pólitísks snepils listans. Önnur mynd er forsíða 2. tbl. með yfirskriftinni "Við leysum dagvistunarmálin". Þriðja myndin er af Ella Elg, sérlegs lukkutrölls Funklistans sem er þarna í fönkuðu jólastuði.)
04 maí 2006 Hundraðþúsunkall, hundraðþúsundkall! Það var aðfaranótt 1.maí árið 1998 sem við Valdi og Geiri vorum að skemmta á Eyrinni undir nafninu Vonabræður. Við lékum undir dansi fjölmargra hressra dimissionkrakka og vorum í brjáluðu stuði. Stuðið hélt áfram eftir lokun og héldum við niður í bæ. Þar hafði fólk safnast saman á planinu milli Sjallans og Krúsarinnar. Þar sem Sjallinn var í einni af sínum yfirhalningum þá var gámur fullur af spýtnadrasli staðsettur á miðju bersvæðinu þarna á milli. Mikill hiti var kominn í mannskapinn þegar þarna var komið og frídagur verkalýðsins runninn upp. Þar sem við Vonabræður vorum vopnaðir hljóðfærum létum við baráttusöngvana dynja á viðstöddum.
Upphófst gríðarstemning, mannfjöldinn öskraði kjörorð verkalýðsbaráttunnar þetta árið; “hundraðþúsundkall” og kveikti svo í nokkrum spýtum úr gámnum. Löggan kom fyrst og slökkti í spýtunum, einhver kveikti þá aftur og endaði svo fjörið skömmu síðar með því að slökkvibíll kom aðvífandi með Hemma Hemm (hann ætti kannski að vera kallaður Hemmi Hemm Hemm) innanborðs. Hann var hundfúll sem og margur annar sem var á staðnum og sumir hverjir tóku sér starf sjálfskipaðra lögreglumanna. Eldurinn var slökktur og menn áttuðu sig á því að þessi skemmtun og fíflalætin höfðu undið uppá sig.
Á endanum fór það nú svo að menn hlutu sektir, menn sem komu kannski ekkert endilega nálægt öllu saman. Hið undarlega val var greinilega unnið af Hemma Hemm sem n.b. þoldi illa okkur Funklistamenn. Ég var einn þeirra sem hlaut sekt og ég man eftir að hafa játað að hafa verið viðstaddur en neitað öllum sakargiftum, kenndi Hemma um það allt saman. Ég man ekki eftir að hafa borgað neitt. (Títtnefndur Hemmi réðst síðar á mig á balli, ég hefði nú getað kært hann en aumkaðist yfir honum)
Þetta rifjaði ég upp síðasta mánudag, 1. maí átta árum síðan og hló af öllu saman. Við Bryndís vorum keyrandi á leiðinni frá Ísafirði til Reykjavíkur þann dag. Eftir að hafa horft á þættina My name is Earl sem fjalla um karma, kom það mér ekki á óvart að vera stoppaður af löggunni þennan dag. Ég fékk hraðasekt. Auðvitað bara af því að við vorum að hlæja af þessum strákapörum fyrr á árum og af ógreiddri sektinni. Ég átti þetta kannski skilið.
Lögreglumaðurinn var einn á ferð og vakti það athygli mína þegar ég settist inn í bílinn til hans. Á mælinum stóð 112 og ég spurði manninn hvernig hann gæti sannfært mig um það að hann hafi verið að mæla mig. Hann sagðist alls ekki getað það. Hann sagðist í raun getað keyrt allan liðlangan daginn með þessa tölu á mælinum og stoppað bíla. Mér var ekki skemmt og sagðist alls ekki viss um að hafa ekið á þessum hraða. Hann greip frammí fyrir mér og sagði einfaldlega að ef mér dytti í huga að fara eitthvað lengra með þetta þá hafði hann einu sinni lent í svoleiðis stöðu og þó hafi dómarinn einfaldlega spurt lögreglumanninn hvort hann hefði mælt hraða bíla áður, lögreglumaðurinn svarað því að það hefði hann gert í sjö ár. Þar með var málið dautt.Þetta er voða fallegt, finnst ykkur ekki?! (meðfylgjandi mynd tengist ekki textanum að beinu leyti, en þessir menn voru misviðráðnir hinum hörðu 1.maí mótmælum á torgi hins frábæra Dúa árið 1998) 9:51 e.h. Ekki vera feiminn
