Ég las grein Arnars Eggerts tónlistarskríbents um saknæma sælu sína í mogganum um helgina (djö.. getur hann Arnar Eggert átt góða spretti oft). Hans saknæma sæla (guilty pleasure) er írska tónlistarkonan Enya. Ekki ætla ég að fara fleiri orðum um Enyu en þegar ég las um þetta hugtak "saknæma sælu" fór ég umsvifalaust að hugsa um mína sælu. Það er nefnilega ein plata sem ég hlusta bara á þegar ég er einn, ég er næstum búinn að eiga hana fyrir sjálfan mig síðan hún kom út árið 2001. Ég var að vinna í Máli og menningu þegar hún var gefin út og ekki veit ég af hverju hún rataði á fóninn. Kannski að Ásdís samstarfskona mín hafi haft eitthvað um það að segja. Þegar platan var búin að renna í gegn einu sinni meðan við vorum í afgreiðslu, þá vissi ég ekki fyrr en ég var búinn að setja hana í gegn aftur. Ég stóð svo síðar fyrir því að flytjendurnir á plötunni komu og spiluðu á Menningarnótt í Máli og menningu. Það var frábært.
Þessi plata heitir
Söngur riddarans og er vísnaplata með lögum við ljóð
Páls Ólafssonar. Þórarinn Hjartarson frá Svarfaðardal stendur fyrir þessari útgáfu. Þórarinn er frændi
Hugleiks Dagssonar og Hjartar sem ég var að vinna með eitt sinn. Það er eitthvað sem gerist þegar ég hlusta á hana, ég held að það hljóti að vera gamla baðstofugenið sem í mér býr. Ég hlusta náttúrulega á allskonar músík, yfirleitt kannski í harðari kantinum en stundum stend ég sjálfan mig á því að setja þessa á fóninn. Ég hef stundum manað mig upp í það að leyfa vinum mínum að hlusta á, það hefur ekki gefist vel. Ég man að ég setti hana á fóninn þegar
Gummi var í heimsókn, hann setti upp voða skrýtinn svip. Árið 2005 þá giftum við
Bryndís okkur og fengum þá vini okkar, þau
Rúnu og
Ödda til að syngja eitt lag af plötunni. Þau sungu lagið "
Hríslan og lækurinn" og það var gríðarlega vel flutt af þeim. Alveg yndislegt. Mér finnst eiginlega að þau ættu að gefa þetta lag út með sínum dúett.
